Ik vond mezelf terug
tussen het begin
en de rest van de zooi.
Jou laten gaan was vreemd.
Ik kende je nauwelijks.
Mezelf net zo min.
En sinds ik iets heb uitgesproken
voelt mijn huis minder mooi.
Het licht is anders.
Niet langer van mij.
Maar mijn lichaam zingt
terwijl ik zak
en breek
en alles weer bij elkaar raap.
Waar ik mezelf terug vond.
Tussen het begin.
L.B.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten