Ik geloof dat we nieuwe regels hebben verzonnen.
Dat ik met mezelf heb afgesproken om altijd van mij te houden.
En als jij me haat, heb ik altijd mezelf nog lief. Dat is belangrijker dan de rest.
Ik zie een toekomst voor me waarin we een nieuwe wereld bouwen. Op onze manier.
En we hoeven geen rekening te houden met de eisen waaraan we dachten te moeten voldoen.
We kunnen lachen om onszelf en huilen om de buitenkant.
Dat mag altijd.
In ons wereldje omgeven door glas in lood en woekerende planten scheppen wij licht.
En alles groeit vanuit liefde.
Wat doet de rest er dan nog toe?
L.B.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten