Als het warmer wordt en tijd verstrijkt,
de zin van alle dingen
samen met de geur van gras
zijn lang verwachte tol bereikt.
In mijn keel broed ik een antwoord
zodat ik later kan verzinnen
dat niemand weet hoe leven werkt.
Besef kwam steeds te laat.
Ik zet mijn tanden vast in iets,
want dat is hoe het altijd gaat.
Ik kan het niet bereiken:
De heimwee naar een nieuw begin,
ik stort me er maar midden in:
Een kans, een pad, andere boeg
die ik niet kan vergelijken
met voorbedachten raden,
de antwoorden en vragen,
de ogen digitaal gemaakt.
Die zomer kwam ook veel te vroeg.
En ik heb niets geleerd.
L B
Geen opmerkingen:
Een reactie posten