Soms wacht ik tot je thuis zal komen.
Tot ik mijn benen om je krul
en je kan vragen hoe het komt.
Wat het is.
Waar het gaat.
Soms wacht ik op een antwoord
of je stem
iets dat bevestigt wie ik ben.
Want alleen dan voel ik het echt.
Dat ik besta.
Tot je weer gaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten