Soms verbaas ik me over mijn eigen belachelijkheid.
Als ik weer eens zeur over de dingen die ik niet heb,
de dingen die ik niet kan, de dingen die ik niet ben.
Vaak lach ik mezelf uit en probeer iets te vinden.
Dan schilder ik een deur, of schrijf ik een verhaaltje.
Dan lijkt het zo erg niet meer, dan kan ik weer wat.
Dan vinden mijn ouders de deur te roze.
L.B.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten