Hier zijn we beland.
Welkom in ons leven.
Op een stukje van ons bestaan dat nog moet groeien.
Een stukje dat we eerder bewandeld hebben, maar toen hield ik mijn ogen dicht.
Deze stukjes zijn net ijsschotsen, die langzaam door ons leven dobberen.
Onze vorige schots is onder mijn voeten weggesmolten, waarna ik verdronk in mijn denken.
Maar jij, liefste Iv, jij hielp mij uit het water.
Nu dobberen we verder op een nieuwe schots, die groter zal groeien tot een veilige basis.
En ook al weet ik niet hoe onvoorspelbaar het weer soms is, ik durf te zeggen dat hij niet snel zal smelten.
Hoe warm en zonnig het ook wordt, onze schots kan alleen maar groeien.
En misschien, op een dag, smelt hij onder onze voeten vandaan, maar dan hebben we geleerd om te zwemmen.
L.B.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten