De ochtend slaat in als een bom(metje).
Naast mij fluit een tevreden vreemdeling terwijl ik me afvraag hoe ik hieruit kom.
Ik stap mijn bed uit en laat daar iets van mezelf in liggen, een stukje, een brokje, een frommeltje.
Mijn plannen zijn onduidelijk.
Het frommeltje gaapt tevreden, rolt op, slaapt verder.
Maar ik sta op.
Ik reik naar boven en stel hardop vragen.
En ik weet niet waar de boodschap over gaat, maar ik luister niet eens denk ik.
Ik heb een bijrol in mijn eigen leven.
L.B.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten