meubels

In je oude huis had ik ooit een kastje geverfd. Zonder te schuren. Gewoon zo, met groene mislukte klodders.
Het zag er niet uit en het kon me niet schelen.
Maar jij vond het niks.

Later probeerde ik het er af te krabben, het werd er niet beter op.
Jij was het inmiddels weer vergeten. Het geverfde deel stond tegen de muur zodat je er niks van zag.
Gewend aan hoe armoedig en onervaren het kastje was. Net zoals meer dingen armoedig en onervaren waren.
We wisten niks, we wilden alles.

Het is gemakkelijk om dingen tegen de muur te schuiven, te doen alsof de rotte stukken niet bestaan.
En inmiddels is dat kastje weg. Er is al drie keer overheen geschilderd en na een paar jaar kwamen we erachter dat het niet bij ons paste.
Niet meer.
Of misschien had het nooit gepast. Het was dan ook een gratis kastje, waar je het van moet hebben als je net begint.

Tegenwoordig hebben we een strak Ikea meubel dat we zelf iets creatiever hebben gemaakt met een houten plaat.
Het hoefde niet te worden geschuurd en het staat recht tegen de muur. Geen greintje groen of onervarenheid.
Nee. Dit is een volwassen meubel.

Ik heb geleerd om eerst dingen te schuren voordat ik er verf tegen aan gooi.
Jij hebt geleerd dat ik in mijn creatieve uitspattingen dingen kan vergallen.
Niet alleen meubels. Je weet wat ik bedoel.

Ik wou dat ik dit kon redden, op dezelfde manier als toen ik de verf er weer laagje voor laagje af krabde met mijn gescheurde nagels.
Maar wat ik vergeten was, was hoeveel lol ik had tijdens het verven.
Geen techniek, gewoon wat kleuren mengen en bespatten.
Het ging niet om het eindresultaat.
Het was gewoon leuk.
Zoals wij. 

L.B.