Nu

Je was overal.
In de lucht als ik haar tekende, om mijn vinger bond en sliep.
In die nacht toen de dingen te zwaar werden en mijn benen het begaven. 
De krassen in mijn handen van de spijt en het verdriet.
Aan het einde van de dag en de antwoorden op vragen.

In de stemmen van de buren die ik eigenlijk niet ken.
In de klanken van mijn adem, in de golven van mijn stem.
Tussen mijn tenen en diep rondom het gras.
Je was er zelfs toen je al lang niet meer bestond.

Het was pas toen ik je zag dat ik eindelijk besefte
dat ik je vergeten was. 

L.B.