Licht

Aan alle zielen die mij braken
en aan het lichaam dat mij draagt, 


De magie waarnaar je hunkert
en het licht waarom je vraagt:
Het zat altijd al diep verscholen.
Dieper dan die lagen die,
dieper dan de dagen die je nooit meer wilde zien.
En terwijl de nachten kwamen, 

rezen we op, scheidden we uit
van tussen sterren en de zon.
Want de maan zat altijd al diep verscholen,
diep rondom
je huid.

L.B.