Ken

Alle kanten die ik heb
die ze zien,
of nooit zullen kennen.
Door vertroebeld licht,
een ander zicht.
Of door verhalen
de mening
 en de tijd...

Alle kanten die ik ken
of die ik nooit heb leren in zien
maar een ander wel.
Door ervaring
of de zon.
En dat ik er
wel kom

zonder te weten wie ik ben
in mijn volledigheid.

L.B.

Ik weet niet hoe ik eruit zie als ik slaap. Hoe mijn ogen kleuren als de zon erin schijnt in het park. Hoe mijn kaken kauwen als ik eet en zelfs niet hoe mijn haren van de achterkant waaien. Ik ken mezelf vanuit mijn ogen. Als ik me erop focus zie ik mijn neus en een deel van mijn wangen. Ik zie vanaf boven maar sommige hoeken ken ik niet. Dan kan ik er alleen maar op vertrouwen dat andere mensen mij kennen zoals ik ben, voor hen. Er is nooit iemand die me zo in mijn volledigheid zal leren kennen. Ook ik niet. En dat is goed.