woensdag 27 juni 2018

Over een trol

In mijn achterhoofd heb ik al een paar jaar een beeld van hoe ik mezelf 'later' zie.
Hoewel ik nu niet van koken hou, ben ik daar later heel goed in. Met de keukendeuren open (uitzicht op de lang uitgerekte megatuin) en de zon die naar binnen schijnt, sta ik in mijn hoofd op blote voeten een pasta van hier tot tokio klaar te maken voor een groep vrienden die lekker ruikt en leuke grapjes maakt.
Op de achtergrond speelt halve harpmuziek en indianeninstrumenten en er is een kat die langs mijn benen strijkt en lief naar me kijkt.
Met lang haar en nog een langere jurk, een bruine huid van de zon en een gezin. Waar ik gelukkig mee ben en trots op ben.
In mijn hoofd is het altijd zomer en sta ik in verbinding met de aarde.
Ik ben er yoga docent, bekende schrijfster, tattoo designer, kunstenaar en ik heb drie verschillende soorten rijbewijzen om te bewijzen dat ik ook nog een beetje cool ben. Ik ben een vrouw maar wel een met een scherp stoer randje in mijn hoofd.

In het echt voel ik me meer trol dan vrouw.
Eigenlijk ben ik helemaal niet zo cool en duurt het halen van mijn eerste rijbewijs al meer dan een half jaar (wat me natuurlijk veel te langzaam gaat maar ja, die tijd heb ik blijkbaar nodig). Ik ben niet fit en ik doe wel aan yoga maar de opleiding is me nog iets te duur en ik heb vaker rugpijn dan me lief is.
Naar de buitenkant doe ik vaak alsof ik het voor elkaar heb maar eigenlijk pleurt alles van tijd tot tijd uit elkaar en maak ik de ene domme beslissing na de ander omdat ik niet in het hier en nu wil zijn en er helemaal niks van begrijp.
Als ik  in het hier en nu mijn keukendeur open zou doen, flikkert mijn kat van het balkon af en bruin ben ik voorlopig nog niet omdat ik steeds binnen zit om mijn scriptie af te maken. Ik hou de deuren potdicht uit angst dat ik iets verlies.
Eigenlijk wil ik dat hele plaatje ook niet perse.

Wat ik eigenlijk wil is iemands muze zijn.
Dat iemand mij zo godvergeten interessant en sexy vind dat het niet uit maakt hoe lang mijn jurk is, hoe lang mijn haar krult, hoe lang mijn tuin reikt. Dat iemand altijd vindt dat ik lekker ruik en dat ik van alles kan en dat ik alles waard ben.
En eigenlijk wil ik dat natuurlijk ook helemaal niet.

Eigenlijk wil ik in het hier en nu willen zijn en mezelf interessant en sexy genoeg vinden om dit stukje tekst niet te schrijven.
Eigenlijk wil ik mezelf helemaal en alles waard vinden.
Ook als ik een scriptie schrijvende stinktrol ben met de deuren dicht.


 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten